Krynica, dnia 7 października 1932.
Przez poświęcenie pomnika Najśw. Serca Jezusowego w Poznaniu spełni się w tegoroczną uroczystość Chrystusa Króla, ślubowanie Wielkopolski i jedno z jej najgorętszych pragnień religijnych.
Z wiary w Opatrzność Bożą i w święte posłannictwo Państwa polskiego wyrosła myśl pomnika. Zbudowała go katolicka i polska ofiarność. Poświęci go modlitwa ludu zespolona z liturgicznym pacierzem Prymasa. Jako zabytek religijny, w którym pokolenie budowniczych Polski zaklęło swój hołd Bogu i swój dziejowy okrzyk wolności, przekażemy go ufnie przyszłym gospodarzom kraju.
Pragnę, by obie Archidiecezje wzięły udział w uroczystości poznańskiej, przeżywając w duchu jej potężne znaczenie. W tym celu zarządzam:
1) W trzy ostatnie dnie przed uroczystością Chrystusa Króla i w samą uroczystość odmawiać należy na nabożeństwie różańcowym litanię do Najśw. Serca Jezusowego zamiast litanii do Matki Boskiej.
2) W kazaniach i przemowach nawiążą Wielebni Książa do pomnika Serca Jezusowego w Poznaniu wysnuwające pobudki do wiary, do głębokiego życia katolickiego a zwłaszcza do miłości Boga i bliźniego.
3) Na obchodach Akcji Katolickiej w uroczystość Chrystusa. Króla wspomnieć należy o pomniku przedstawiającym Chrystusa nie tylko jako Pana stworzenia, który narody prowadzi, nagradza, karze i podnosi, ale także jako boskiego prawodawcę, którego nakazy moralne powinny być święte jednostce i wszelkim społeczeństwom
4) Po sumie Chrystusa Króla dzwonić będą przez kwadrans dzwony wszystkich kościołów, łącząc się z aktem poświęcenia pomnika, które się w południe dokonywać będzie.
Z westchnieniem serdecznym "Króluj nam, Jezu" mijać będziemy odtąd spiżowe cienie Tego, "który był, i który jest i który ma przyjść" (Objaw. 4,8).
Druk: "Miesięcznik Kościelny Archidiecezyj Gnieźnieńskiej i Poznańskiej", 10(1932), s. 93-94;
także: Dzieła, s. 354.