Poznań 28.12.1931.
Uroczystość Papieska, która odbędzie się dorocznym zwyczajem dnia 14 lutego, zamknie okres pierwszego dziesięciolecia pontyfikatu Ojca świętego Piusa XI. Był to okres obfity w znojna, pracę, w przeciwieństwa i walki, ale zarazem bogaty w plony, zdobycze i zwycięstwa. Wzrosła przemożnie powaga Stolicy Świętej, spotęgowały się wpływy katolicyzmu na życie narodów, a w samym Kościele zaznaczyły się orzeźwiające prądy najczystszego ducha Chrystusowego, który i w duszach i w zewnętrznym czynie apostolskim dokonywa cudów łaski. Cały świat katolicki odczuwa głęboko opatrznościowe znaczenie tego znamiennego i nieulękłego pontyfikatu i gotuje się do serdecznego i okazałego obchodu jego dziesięciolecia.
Ze szczególnym oddaniem i wzruszeniem śledzi Polska katolicka wiekopomne walki, które reprezentowana przez Papiestwo idea Chrystusowa stacza z wszelkim pogaństwem ku ratunkowi bezradnej ludzkości. Stojąc od wieków na wysuniętych posterunkach kultury i potykając się w nieustannych bojach o całość swego ducha katolickiego i o bezpieczeństwo kultury chrześcijańskiej, widzi Polska, może wyraźniej niż inne narody, w postawie i czynach Ojca św. tchnienie Boże, które ścieżkami Chrystusowymi wyprowadza narody z toni.
Nam przede wszystkim będzie ten obchód papieski wezwą bojową do dalszych zwycięskich zapasów o panowanie Chrystusa-Króla.
Nie wątpię, że wszystkie parafie przygotują tę uroczystość starannie i obchodzić ją będą w religijnym skupieniu, z katolicką godnością, z wiarą niezłomną w triumf idei Bożej, której Papiestwo jest stróżem i przedstawicielem.
Druk: "Miesięcznik Kościelny Archidiecezyj Gnieźnieńskiej i Poznańskiej", 12(1931), s. 216-217;
także: Dzieła, s. 310-311.