Poznań, dnia 30 listopada 1931.
Jaśnie Wielmożny Panie Prezesie.
Już w poprzednich listach pozwoliłem sobie wzmiankować o tym, że podjąłem się dzieła organizacji polskiego duszpasterstwa zagranicznego w tym celu, aby ono w przeciągu kilku lat zapewnić mogło dostateczną opiekę duchowną milionom Polaków, którzy jako emigranci czy jako mniejszości narodowe stale czy przejściowo przebywają na obczyźnie. Przystępuję obecnie do stworzenia szerokiej podstawy moralnej dla tego przedsięwzięcia, które pragnę oprzeć przede wszystkim o powagę najwybitniejszych przedstawicieli narodu poza granicami państwa. Chciałbym uprosić JWPana Prezesa na czołowego męża tej polskiej reprezentacji zagranicznej, bo uważam JWPana Prezesa nie tylko jako najlepszego znawcę potrzeb emigracji naszej, ale także i przede wszystkim jako najwybitniejszego Polaka na emigracji.
Jeżeli JWPan Prezes pozwoli, przedstawi się Jemu ksiądz profesor Posadzy, któremu zleciłem organizację duszpasterstwa zagranicznego, a który wyczerpująco przedstawi JWPanu Prezesowi moje myśli i zamiary w tym względzie. Gotów on każdej chwili wyjechać do Morges. Najuprzejmiej upraszam JWPana Prezesa o łaskawe powiadomienie mnie, czy i kiedy gotów byłby Pan Prezes przyjąć ks. Posadzego, który do terminu chętnie się dostosuje.
Przesyłam JWPanu Prezesowi wyrazy głębokiego szacunku i szczerego oddania.
Druk: Archiwum Polityczne Ignacego Paderewskiego, opr. H. Janowska, C. Nadajczyk, t. III,
Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1974, s. 191;
także: Dzieła, s. 309.