Poznań, dnia 31 października 1931.
Kochany Rodaku na obczyźnie!
Zbliżają się święta Bożego Narodzenia. I zasiędzie Polska cała świętym zwyczajem do stołu wigilijnego i łamać się będzie białym opłatkiem. A do żłóbka Jezusowego popłynie serdeczna prośba, żeby Dziecina Boża pokój nam dała i radość i żeby węzłem miłości połączyła to, co rozżalone, w rozterce i na rozdrożu.
W cichy wieczór wigilijny nie zapomnimy tu o tobie, kochany rodaku, co poza granicami ukochanej Ojczyzny wiedziesz żywot tułaczy. Myślą i sercem będziemy z tobą, gdy w święty wieczór wigilijny rozrzewnisz się na wspomnienie wioski rodzinnej i tego kościoła i tych dzwonów, co na polską pasterkę zwołują.
Kochany rodaku! Pokrzep swe serce wspomnieniami z ojczystej ziemi i mocno stój przy wierze ojców. Z Bogiem zawsze ci będzie lżej i lepiej. Gdy przystąpią do ciebie wilki w owczej skórze i kusić cię będą, byś opuścił szeregi Kościoła, nie dawaj posłuchu fałszywym prorokom i trwaj przy świętej wierze.
Zdała od kraju pamiętaj o Ojczyźnie, i o ile możesz, służ jej całą duszą. Pamiętaj, że jesteś listkiem tego wielkiego drzewa, któremu na imię - Naród Polski.
W wieczór wigilijny opłatkiem się z tobą łamię, kochany rodaku, i życzenia ci przesyłam serdeczne i czułe błogosławieństwo. Niechaj Bóg spełni Twoje szlachetne pragnienia i tęsknoty.
Pokój, miłość i łaska Dzieciątka Bożego oraz opieka Jego Najświętszej Matki niech będą zawsze z tobą i z całą polską rzeszą wychodźczą.
Druk: "Rycerz Niepokalanej", 3(1932), s. 88-89;
także: Dzieła, s. 308-309.