Poznań, 29 IX 1930.
Z powodu mojego jubileuszu kapłańskiego otrzymałem z kraju i od naszego wychodźstwa nieoczekiwanie mnóstwo wzruszających powinszowań, które były mi tym milsze, że najczęściej kojarzyły się z nimi przepiękne deklaracje katolickie. Wpłynęły także przy tej sposobności na moje ręce zarówno od duchowieństwa jak i od świeckich, różne ofiary na budowę Seminarium Zagranicznego, które niebawem powstanie w Poznaniu pod wezwaniem Chrystusa Uchodźcy dla kształcenia kapłanów, pragnących poświęcić się trudnemu apostolstwu wśród emigrantów polskich.
Dziękując wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób przyczynili się do tej katolickiej i narodowej manifestacji, zasyłam im czułe błogosławieństwo i serdeczną zachętę do wytrwałego czynu katolickiego a zarazem polecam społeczeństwu wielką sprawę budowy wspomnianego Seminarium Zagranicznego, które zapewni należytą opiekę duchowną milionom rodaków na obczyźnie.
Druk: Daj mi dusze, s. 129;
także: Dzieła, s. 272.