Poznań, dnia 10 kwietnia 1928.
Ekscelencjo!
Ze strony wychodźców naszych we Francji i w Niemczech, jak i ze strony ich duszpasterzy na obczyźnie dochodzą mnie użalania, że XX. Proboszczowie w Polsce nie utrzymują prawie żadnego związku z parafianami swymi, którzy na dłuższy czas wywędrowali za granicę, szukając na obczyźnie pracy i zarobku. Dla ustrzeżenia ich od wrogich wpływów, na jakie życie ich na obczyźnie jest ze wszech stron narażone, jest rzeczą pożądaną, a nawet konieczną, aby XX. Proboszczowie prowadzili spisy wychodźców, polecali ich modlitwom i utrzymywali z nimi kontakt przez listy upominające ich do praktyk religijnych i życia cnotliwego, jako też przez dostarczanie im czasopism katolickich i dobrych książek.
Najdostojniejszych Księży Biskupów proszę uprzejmie, by dla dobra emigracji naszej polecili proboszczom utrzymywanie serdecznych stosunków z parafianami przebywającymi na obczyźnie.
Druk: "Wiadomości Diecezjalne Łódzkie", 1(1928), s. 13;
także: Dzieła, s. 207.