Harcerzu Polski!
Ty jesteś jak promień słońca drgający na naszych niwach. Gdziekolwiek harcujesz po polskiej ziemi, wnosisz radość i nadzieję. Czule Cię każdy wita, boś szlachetny i skromny, a przy tym tak prosty, szczery i naturalny. Nikomu się nie naprzykrzysz. Dla innych dobry jesteś i szczodry, dla siebie umiarkowany i niemal surowy. Z stęchłej miast atmosfery wybiegasz do przyrody, w urocze polskie zakątki, aby pięknem ojczystych kraj - obrazów swą duszę nakarmić i uszlachetniać.
Harcuj dalej, Harcerzu Polski, po barwnych ścieżkach, ozłoconych polskim słońcem! A wśród tych harców gwarnych i wesołych, niech Ci uświęconą wiarę Twego serca każdy kościółek przypomina, i każdy krzyż przydrożny i każdy cmentarz cichy. Bądź rycerzem ojców wiary, mężny sercem, czysty duszą, a w czyny wspaniały. Czuwaj nad Polską, nad jej duszą, nad jej ołtarzami.
Za Twe piękne przymioty, za Twą wiarę i cnotę, niech Cię cały Naród szczerze pokocha, Drogi Harcerzu Polski!
Druk: "Rycerz Niepokalanej", 5(1927), s. 149;
także: Dzieła, s. 172.