Poznań, dnia 7 października 1935.
L. dz. 3810/35 Pr.
Patronalne święto katolickiej Młodzieży Męskiej zostało ostatecznie ustalone nowym statutem. Jej ruchliwym zastępom będzie i nadal jako opiekun niebieski przewodził św. Stanisław Kostka, niosąc przed nimi Jezusa i wskazując drogi uświęcenia.
I znowu w chłodną listopadową niedzielę podążą gotowe gromady przed ołtarze. Pójdą piękne i swobodne, karne i opanowane, zdrowe i bujne, nie więdnące w rozwiązłej swawoli, nie podcięte kultem zmysłów. Pójdą spokojnie i naturalne a z płonącym wejrzeniem i w górnych nastrojach wiary i polskości.
W kościołach ponowią się ich śluby i ofiary. Z serc, trawionych tęsknotą za nowym duchem, odezwie się pytanie: Mistrzu, czego nam jeszcze nie dostaje? (Mat 19,20). A w duszowładnej Hostii spłyną natchnienia mocne i padną dobitne rozkazy.
Od modlitwy nie poniosą młodzianie swych sztandarów w pustkę życiową, bo oni nie od tego, by od świata uciekać lub zamykać się w klanowej konspiracji. Pójdą w życie, w tłok i rozgwar. Ale nie będą szukać awanturniczych przygód, nie będą kłócić Narodu, nie będą osłabiać powagi Państwa, nie będą burzyć ładu ani szyb wybijać, nie będą mieć i nie będą głosić nienawiści do nikogo. Nie będą różnić, nie będą oddzielać ani Narodu od Państwa, ani Państwa od Kościoła, ni życia polskiego od Chrystusa.
Natomiast będą się dokształcać, douczać, dociągać i doskonalić, bo są świadomi swego wieku i zależy im na tym, by ich młodości nikt nie lekceważył (1Tym 4,12). Potem pragną przystąpić do zadań świętych i śmiałych, bo chcą w swym zakresie tworzyć i budować Polskę, Polskę uczciwą i szlachetną, duchem mocarną, potężną patriotyzmem swych dzieci, katolicką.
Chcą budować pomosty między nowoczesnym człowiekiem a duchem bożym. Chcą sprzymierzyć Naród z Chrystusem. Od katolicyzmu jednostkowego, od religijności zaśniętej w bezczynie, od laikatu utożsamionego z biernym przedmiotem troski hierarchii kościelnej, chcą przejść i chcieliby drugich porwać do społecznej świadomości katolickiej, do wiary rewolucjonizującej pokolenia w duchu Chrystusa, do zbiorowego apostolstwa świeckiego - i to nie w teorii tylko i zasadach, lecz w realnym życiu Polski, ukochanej jako Naród i jako Państwo. W czynnej miłości Chrystusa i Jego Królestwa, w czynnej miłości Państwa i jego potęgi, w czynnej miłości Narodu i jego tęgości upatrują oni swą zaszczytną życiową służbę.
Czyż to nie za śmiałe? Nie tłummy porywów! Nie chciejmy gasić ducha (1Tes 5, 19). W sumieniu i uniesieniach młodzieży, idącej przebojem do Boga przez współczesne dżungle bezbożnictwa, działa tchnienie Ducha bożego. Uszanujmy tę świętą godzinę młodzieży. Nie bojkotować! Nie zanieczyszczać partyjnictwem! Nie przeszkadzać! Raczej otoczyć sympatiami, poprzeć życzliwą opieką i pomocą.
Niech rosną te szeregi! Niech z roku na rok stają przed swym Patronem więcej urobione, więcej katolickie i polskie, więcej pogłębione i apostolskie, więcej gotowe i więcej zdobywcze - aby kiedyś w pełni dojrzałości chlubnie przenieść mogły gromadnie swój czyn ofiarny na front szerszy i bardziej wysunięty: na arenę prac i walk Mężów Katolickich, gdzie rozgrywają się problemy bytu i niebytu kultury naszego stulecia.
W tym duchu zarządzam:
1) Święto patronalne Katolickiej Młodzieży Męskiej powinno mieć wszędzie charakter radosnej uroczystości całej parafii. W szczególniejszy sposób zainteresować należy obchodami młodzież męską, także zorganizowaną w oddziałach katolickich.
2) W ostatnie trzy dni przed świętem patronalnym odprawi się dla młodzieży rekolekcje lub przynajmniej triduum z błogosławieństwem sakramentalnym.
3) W wigilię święta odbędzie się spowiedź młodzieńców.
4) Na rannym nabożeństwie przystąpi młodzież do Komunii św. a w uroczystej Mszy świętej weźmie udziałze sztandarami.
5) Po południu lub wieczorem odbędą się uroczystezebrania albo wieczornice, które należy starannie przygotować zwłaszcza pod względem przemów i śpiewów.
Dochód ze zebrania wpływa do kasy miejscowych oddziałów Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Męskiej.
6) Składkę zebraną na Mszach świętych wyślą Rządcy kościołów parafialnych do Kasy Kancelarii Prymasowskiej na cele Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Męskiej, zgodnie z obowiązującymi w tym względzie przepisami.
7) Rządcy kościołów parafialnych, asystenci kościelni i kierownictwa oddziałów Młodzieży Męskiej dołożą starań, by się uroczystość patronalna w całości i w każdym szczególe odbywała z tą powagą, jaka cechować powinna święto religijne i główny obchód roczny organizacji należącej do Akcji Katolickiej.
Druk: "Miesięcznik Kościelny Archidiecezyj Gnieźnieńskiej i Poznańskiej" 10(1935), s. 373-375;
także: Dzieła, s. 504-505.