Poznań, dnia 16 października 1933.
W roku bieżącym przypada Święto Młodzieży na niedzielę 19 listopada.
Młodzież katolicka parafii naszych, szczególnie ta, która się zrzeszyła w Stowarzyszeniach Młodzieży Polskiej, odda w tym dniu publiczny hołd swemu niebieskiemu Patronowi, zamanifestuje przywiązanie do wiary świętej i wspólną wolę do naśladowania cnót, którym św. Stanisław Kostka jej przyświeca.
W walce z nowoczesnym pogaństwem, do której staje w pierwszym szeregu młodzież Stowarzyszeń Młodzieży Polskiej jako Przednia Straż Akcji Katolickiej, św. Stanisław będzie jej duchowym hetmanem, przykładem męstwa i orędownikiem błogosławieństwa w serdecznych trudach dla Wiary i Państwa.
Jest moim gorącym życzeniem, aby Wielebne Duchowieństwo ujęło w swoje ręce inicjatywę Święta Młodzieży i dopomogło zarządom Stowarzyszeń Młodzieży Polskiej do należytego przygotowania tej uroczystości w wszystkich parafiach. Nie możemy poprzestać na pięknej manifestacji katolickiej. Nie możemy się zadowolić czynem propagandowym na rzecz organizacji, która młodzież pozaszkolną w imię religijnych i obywatelskich haseł pod swój sztandar wzywa. Obchody Święta Młodzieży powinny być spokojnym a poważnym wyrazem myśli, że nie ma zdrowych ideałów młodzieńczych bez Boga, że nie będzie silnej młodzieży bez religii, nie będzie krzepienia życia Narodu świeżymi siłami, jeśli w nich nie będzie działał czynnik wiary, i nie będzie się mogło Państwo oprzeć trwale na tych szeregach, które dorastając do obowiązków obywatelskich, straciły świadomość swych powinności względem Stwórcy. Realizacja zaś programów młodzieńczych pełnych, bo obejmujących także wyrobienie religijne, jest możliwa tylko przy współpracy Kościoła, którego rola i w tym wypadku nie jest ani dodatkowa ani dekoracyjna, lecz istotna. Laicyzacja gotuje w tej dziedzinie narodom i państwom tragiczne rozczarowania, od których powinniśmy uchronić Polskę.
Druk: "Miesięcznik Kościelny Archidiecezyj Gnieźnieńskiej i Poznańskiej" 10(1933), s. 73;
także: Dzieła, s. 401-402.