Poznań, dnia 28 marca 1933.
Gdy się dokonała święta ofiara Królowej Jadwigi i Litwa, opromieniona znakiem Krzyża, stanęła na progu nowych wspaniałych dziejów, wówczas na gruzach ginącego światła pogańskiego w Wilnie została wzniesiona przez króla Władysława Jagiełłę świątynia pod wezwaniem św. Stanisława, pomnik triumfu Prawdy i drogowskaz wieczysty.
Katedra wileńska była świadkiem wielu najwznioślejszych momentów w dziejach kraju. W niej mieszczą się groby królów polskich. Święty król Kazimierz, którego śmiertelne szczątki spoczywają w Bazylice, w straży wieczystej czuwa nad narodem.
W roku 1931 skutkiem powodzi zagrożona została ta najstarsza wileńska świątynia. Po przeprowadzeniu gruntownych badań wyłoniła się konieczność wzmocnienia fundamentów bazyliki. Społeczeństwo wileńskie samo złożyło na ten cel przeszło 300 000 zł. Wykończono już szóstą część prac. Na dalsze roboty brak funduszy!
Rodacy!
W dniu 2 kwietnia w całej Polsce odbędzie się "Dzień Ratowania Bazyliki Wileńskiej" zorganizowany w celu zebrania funduszów na przeprowadzenie robót ratowniczych.
Niechże każdy obywatel złoży chociażby najskromniejszą ofiarę! Niech ratowanie zagrożonej Bazyliki Wileńskiej stanie się obowiązkiem sumienia całego narodu! Niech do serc naszych przemówią szczątki królewskie, których odkrycie radośnie wstrząsnęło całą Polską i które domagają się trwałego mauzoleum.
Niech do dusz przemówi św. Kazimierz, który w katedrze wileńskiej wzniósł tron swego Królowania!
Wojewódzki Komitet Ratowniczy Bazyliki Wileńskiej w Poznaniu
+ August Kard. Hlond, Protektor
Prezydium:
Roger Raczyński, wojewoda poznański, przewodniczący, A. Laubitz, biskup sufragan gnieźnieński, Walenty Dymek, biskup sufragan poznański, Pajzderski, dyrektor Muzeum Wielkopolskiego, Szambelan Potworowaki, ks. Ludwik Jarosz, Sekretarz Archidiecezjalnego Instytutu Akcji Katolickiej.
Druk: Dzieła, s. 381.