Lourdes, dnia 16 kwietnia 1941.
Przewielebny Księże Prałacie,
Przesłana mi przez Księdza wiadomość o zwołaniu w Ameryce w Detroit Polskiego Zjazdu Homiletycznego ogromnie mnie ucieszyła i serdecznie się modlę, aby Zjazd ten się udał i jak najlepsze wydał owoce. Żyjemy w czasach tak katastrofalnych, że z polskiego Duchowieństwa jeszcze tylko księża polscy, którzy znajdują się w Ameryce, w pracach swoich dla Boga, Kościoła i Polski nie są niczym skrępowani. Toteż z ulgą na sercu przyjmuję tę wieść szczęśliwą, że rozumieją oni odpowiedzialność swoją przed Bogiem i narodem, i starają się na coraz wyższy poziom podnieść ten najważniejszy instrument, za pomocą którego głównie działają, a którym jest zwłaszcza ambona polska w Ameryce. Zasyłam wszystkim na Zjeździe Homiletycznym w Detroit zgromadzonym Księżom polskim moje najserdeczniejsze pozdrowienie, oraz jak najlepsze życzenia owocnych prac i moje Arcypasterskie Błogosławieństwo. Załączam przytem moją odezwę do Duchowieństwa Polskiego w Ameryce. Oby Cudowna Niepokalanie Poczęta Maryja Panna, u groty której w Lourdes sprawie polskiej tu stróżuję, wyjednała dla nas wszystkich u Swego Syna lepsze jutro. Oby ten Zjazd Wasz obudził w sercach Duchowieństwa większe ukochanie sprawy Bożej i naszego powołania kapłańskiego, jako głosicieli Słowa Bożego, zwłaszcza w obecnych burzliwych czasach na całym świecie.
Niech Was Bóg natchnie na tym Waszym Zjeździe Homiletycznym, abyście wiedzieli, co macie czynić nie tylko dla podniesienia swego poziomu ducha i kaznodziejstwa, ale i dla ratowania wiary świętej i Kościoła i Narodu w swym starym kraju i w znękanej tak jak nigdy starej Matce-Ojczyźnie, Polsce. Ona do Was poprzez morze, ręce swoje dziś wyciąga i będzie Wam błogosławić za to, co dla niej tam uczynicie.
Druk: Pamiętnik Pierwszego Polskiego Zjazdu Homiletycznego w Ameryce, Orchard Lake 1941, s. 35-37;
także: Dzieła, s. 713.