Carissimi!
Zbliżają się święta Zmartwychwstania Pańskiego. I znowu radość napełni serca nasze. Radość tak wielka, że za małe usta nasze, by ją wysłowić. Sam Kościół czuje się bezsilny wobec tego ogromu radości. „Szczęśliwa wino, która aż takiego masz Zbawiciela” /Exultet/.
Radość wielkanocna jest największą radością ludzi na ziemi. Bo „Chrystus zmartwychwstan jest, nam na przykład dan jest, że i my mamy zmartwych powstać, z Panem Bogiem królować”.
+ + +
Zmartwychwstanie Chrystusa Pana - to według słów Bossueta „wydarzenie, wokół którego obracają się całe dzieje ludzkie. Walka o Osobę Chrystusa Zmartwychwstałego toczy się już blisko 80 wieków”.
Zmartwychwstanie Chrystusa to fundament naszej wiary. „Jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, próżna jest nasza wiara” - mówi św. Paweł Apostoł /1Kor. 15,14/.
Zmartwychwstanie Chrystusa Pana to największe zwycięstwo, jakie świat kiedykolwiek widział. Zwycięstwo nad duchem zła, nad ciałem, nad światem. To zapowiedź naszego zmartwychwstania.
Zmartwychwstanie to tęsknota wieków. Biblijny Job, zwalczony przez potęgę zła, symbol ludzkości cierpiącej, w oczekiwaniu ciał zmartwychwstania woła: „Wiem bowiem, iż Odkupiciel mój żyje i w dzień ostateczny z ziemi powstanę i oblokę się w skórę moją i w ciele moim oglądać będą Boga mego” /Job 19,25/.
+ + +
Zmartwychwstanie to największy triumf nad największą tragedią świata, jaką jest śmierć. Mówiąc o zmartwychwstaniu - św. Paweł w uniesieniu woła: „Pożarta jest śmierć w zwycięstwie. Gdzie jest zwycięstwo twoje, o śmierci? Gdzież jest o śmierci oścień twój?” /1Kor. 15,55/.
Sekwencja wielkanocna zaczyna się od słów: „Victimae paschali… Ofierze paschalnej chwałę niech oddają chrześcijanie… Śmierć i życie bój stoczyły przedziwny”. A w Prefacji wielkanocnej śpiewać będziemy: „Chrystus śmierć naszą śmiercią swoją zniweczył”.
+ + + [s. I]
U grobu Chrystusa Zmartwychwstałego łączy się smutek z radością, Krzyż z Odkupieniem, śmierć z triumfem życia.
W ostatnie dni Wielkiego Tygodnia smutek napełni dusze wasze. A równocześnie doznamy dreszczu radości na widok budzącej cip do życia wiosny. Smutek Wielkiego Piątku złączy się z myślą o wielkanocnym triumfie życia.
„Na polskiej rezurekcji - mówi ks. Konstanty Michalski - słyszy się nie spotykany gdzie indziej dwugłos, gdyż na przemian odzywa się łaciński hymn wielkanocny „Salve festa dies” i jeden z najstarszych wersetów polskich: „Przez Twoje święte Zmartwychwstanie, Boże Synu, odpuść nam nasze zgrzeszenie”. Ten dwugłos łączy ofiarę Wielkiego Piątku z triumfem Wielkiej Nocy”.
+ + +
W święta Zmartwychwstania Pańskiego napełnijmy serca nasze drogocennym skarbem nadziei wielkanocnej. Ta nadzieja niech gości w sercach naszych w dniach dobrych i złych, w dniach powodzenia i doświadczeń życiowych.
Przyjmijmy ochotnie słowa mszalnego wezwania, powtórzone za Apostołem narodów: „Bóg pokoju, który wielkiego Pasterza dusz, Jezusa Chrystusa, wywiódł spośród zmarłych, niech was uzdolni do wszystkiego dobrego, byście pełnili wole Jego przez Jezusa Chrystusa, któremu chwała na wieki wieków”.
+ + +
Życzę Wam wiele radości i niezachwianej nadziei. Życzę wam pełni darów paschalnych na miarę Niepokalanego Serca Maryi. Tego błogosławionego okresu paschalnego nie przeżyjemy lepiej jak w najściślejszej łączności z Bożą Matką, Matką Zmartwychwstałego.
Puszczykowo, Wielkanoc 1962 r.
X. Ignacy Posadzy T.Chr. [s. II]
Druk: „Biuletyn Towarzystwa Chrystusowego d. W.” 4(1962), s. I-II,
Archiwum Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu, syg. KR II, 6.
