Beatyfikacja
"Przez beatyfikację rozumie się obecnie akt papieski zezwalający na kult publiczny sługi Bożego (służebnicy Bożej) ograniczony do jakiegoś kraju, miasta, diecezji lub rodziny zakonnej lub ograniczony do określonych dekretem papieskim aktów, np. mogą dotyczyć odprawiania Mszy św., recytowania oficjum brewiarzowego o błogosławionym.
Beatyfikacja jest instytucja późniejszą od kanonizacji i była wprowadzana przez długi czas w Kościele. Przez akt beatyfikacji rozwiązuje się potrzeby pastoralne kościołów lokalnych w zakresie kultu świętych".
H. Misztal, Prawo kanonizacyjne. Instytucje prawa materialnego. Zarys historii. Procedura,
Lublin 2003 (wyd. II), s. 112.
Kanonizacja
"Kanonizacja pochodzi od łac. canonisatio lub canonizatio i oznacza ogłoszenie świętym, i przyjęcie w poczet świętych, w Kościele katolickim (wszystkich obrządków).
We współczesnym prawie kanonicznym kanonizacja jest ostatecznym aktem papieskim, przez który sługa Boży (służebnica Boża), zaliczony uprzednio do błogosławionych, zostaje wpisany do katalogu świętych, któremu papież poleca oddawać kult publiczny kościelny należny osobom świętym. (...)
Kanonizacja w rozumieniu prawnym różni się od beatyfikacji. Beatyfikacja nie niesie nakazu, ale jedynie zezwolenie na kult lokalny (...). Beatyfikacja nie jest ponadto ostatecznym aktem papieskim. Wiadomo zaś, że kanonizacja wprowadza kult nakazany w całym Kościele".
H. Misztal, Prawo kanonizacyjne. Instytucje prawa materialnego. Zarys historii. Procedura,
Lublin 2003 (wyd. II), s. 96-97.