Czcigodny Sługa Boży ks. Ignacy Posadzy
(1898-1984)Współzałożyciel
i długoletni Przełożony Generalny Towarzystwa Chrystusowego;
Założyciel Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Chrystusa Króla; pisarz; podróżnik
Inne
Na Nowy Rok.
Pliki do pobrania
Carissimi!
W świątyniach naszych w czasie Godziny św. rozbrzmiewało potężnym akordem pokutne „Przed oczy Twoje, Panie”. Biło w niebo z potęgą, żarem skruszonych serc. A potem uderzyło pod stropy świątyń uroczyste „Te Deum laudamus”. Dziękowaliśmy Bogu za wszystkie łaski, których udzielił tak hojnie Towarzystwu i wszystkim jego członkom.
Wielkich rzeczy udzielił nam Pan w ubiegłym roku. Bo czyż to nie wielka rzecz, żeśmy mogli pracować spokojnie, spełniając nasze posłannictwo kapłańskie i zakonne? Wielkich łask udzielił też Bóg za naszym pośrednictwem duszom, które naszej pieczy zostały powierzone.
Były w tym roku krzyże i cierpienia, którymi Bóg doświadczył Towarzystwo. Śmierć nieubłagana wyrwała nam z szeregów kochanych naszych współbraci Brata Józefa Paradowskiego, Ks. Kazimierza Rudawskiego i Ks. Seweryna Wieczorka.
Były i inne doświadczenia Boże - choroby członków, zachwianie się w powołaniu, trudności i opory, zagrożenia, które jak fala wezbranego oceanu uderzały w Towarzystw.
Wkraczamy w nowy rok. Tajemniczo ściele się przed nami rok 1961. Co on nam przyniesie? Czy będzie to dramatyczny rok, brzemienny w wydarzenia, które by mogły zachwiać równowagą Towarzystwa? Nie lękamy się, bo mamy silne oparcie. Jest nim Jezus Chrystus. On pójdzie z nami, wspierając nas swoją mocą, swoim światłem i łaską. On sam o sobie powiedział: „Jam jest droga, prawda i żywot” (Jan 14,6).
Chrystus drogą
Ta droga nie zawodzi nigdy. Kto nią kroczy, zawsze dojdzie do celu i nie zagubi się w ciemnościach. „Kto idzie za Mną, nie błądzi w ciemnościach, lecz będzie miał światłość żywota” (Jan 8,12).
I w tym roku opierać się będziemy we wszystkim na zasługach naszego Zbawiciela. On nas wesprze w każdej potrzebie. Bo i ten nowy rok będzie jak morzę. Burze i promienie słoneczne, szczęście i nieszczęście po nim chadzać będą.
Idąc za Chrystusem, nie zbłądzimy, bo Chrystus jest drogą pewną, niezawodną, prowadzącą do światłości wiekuistej. Prowadź nas w tym roku o Światłości nieustająca, bo w Tobie położyliśmy niezłomną nadzieję. Wołamy do Ciebie u progu nowego roku, jak św. Piotr: „Panie, do kogóż pójdziemy? Ty jedynie masz słowa żywota wiecznego”. [s. I]
Chrystus prawda
Bez Boga ludzie chadzają po bezdrożach - „w ciemnościach i w cieniu śmierci” (Łuk. 1,79).
Chrystus, światłość świata, objawia jedyną prawdę. Jego wskazania rozpraszają ciemności. Pozwalają przyłączyć się do Niego jako do najwyższej i nieomylnej prawdy. „Pan oświecenie moje” (Ps. 26,1).
W pokorze przyjmiemy z błogosławionych ust Chrystusowych wszystkie Jego nauki. Urzeczywistnimy je, gdyż pochodzą od samej prawdy. Stosować je będziemy z niewzruszoną wiarą. I w tym roku umieścimy Chrystusa jako Boże światło w pośrodku naszego serca. Złóżmy u Jego stóp nasze myśli, sądy, pragnienia. Patrzeć będziemy na rzeczy nas otaczające, na ludzi, wydarzenia, jakby Jego oczyma. Wtedy ocenimy prawdziwą wartość rzeczy doczesnych i wiecznych.
Chrystus żywotem
On powiedział: „Jam Jest zmartwychwstanie i żywot. Kto we mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie” (Jan 11,25).
Chrystus przyszedł na świat, abyśmy żywot mieli i coraz obficiej go mieli. Chrystus jest przyczyną sprawczą wszelkiej łaski. Powoduje On w duszach naszych wzrost życia nadprzyrodzonego. On pozwala odtworzyć w nas prawdziwy obraz i podobieństwo swoje.
I w tym roku trwać będziemy przy Chrystusie, jako te latorośle w Boży krzew wszczepione. Czerpać będziemy bezustannie naszą żywotność z soków, które płyną z pnia Chrystusowego. Chrystus żyjący w nas przez łaskę będzie naszym natchnieniem. On uświęcać będzie nasze myśli, uczucia i czyny, abyśmy mogli powiedzieć za Apostołem: „Żyję ja, Już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus”.
U progu nowego roku poświęcimy się na nowo Matce Najświętszej. Ona była najwierniejszą naśladowczynią Syna swego. Ona nas nauczy chodzić Jego śladami. Ona będzie Poręczycielką naszego wytrwania w łasce i dalszego postępu w miłości.
Życzę Towarzystwu i wszystkim jego członkom opieki Bożego Serca oraz Jego najczulszej Matki. Życzę wszystkim nowych łask i nowych osiągnięć na drodze naszych posłannictw. Życzę mocy z wysokości, byśmy potrafili udźwignąć wszystkie krzyże, które Pan Bóg w tym nowym roku przeznaczyć raczy.
Niech ten nowy rok będzie dla nas wszystkich rokiem dobrym i błogosławionym, rokiem dalszego postępu w cnotach zakonnych i jeszcze gorętszego ukochania ideowego nurtu naszego Towarzystwa.
Poznań, 1 stycznia 1961 r.
X Ignacy Posadzy [s. II]
Druk: „Biuletyn Towarzystwa Chrystusowego d. W.” 1(1961), s. I-II,
Archiwum Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu, syg. KR II, 5.