Czcigodny Sługa Boży ks. Ignacy Posadzy
(1898-1984)Współzałożyciel
i długoletni Przełożony Generalny Towarzystwa Chrystusowego;
Założyciel Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Chrystusa Króla; pisarz; podróżnik
Inne
Święty proboszcz z Ars.
Pliki do pobrania
Rok 1959 jest rokiem jubileuszowym Proboszcza z Ars. 4 sierpnia 1859 r. zmarł Ks. Jan Maria Vianney. Był to człowiek i kapłan niezwykły, który zagubił swe imię w ogromie swej działalności. Duchem poświęcenia i umartwienia zadziwił on cały świat. Toteż już za życia uważano go powszechnie za świętego.
Po śmierci opinia o jego świętości wzrasta z dnia na dzień. Olbrzymie tłumy wiernych pielgrzymują do jego grobu. Św. Pius X. w r. 1905 ogłasza proboszcza z Ars błogosławionym. 20 lat później Pius XI go kanonizuje, a w r. 1933 ogłasza go patronem wszystkich duszpasterzy świata.
Uchwałą I Kapituły Generalnej w r. 1951 Towarzystwo nasze obiera sobie św. Jana Vianney‘a za szczególnego swego patrona. I słusznie, gdyż jest ono zgromadzeniem na wskroś duszpasterskim. Toteż nic dziwnego, że w stuletnią rocznicę śmierci swego patrona Towarzystwo pragnie go w szczególny sposób uczcić, włączając się do uroczystych obchodów w całym świecie chrześcijańskim.
Uczcił go Ojciec św. Jan XXIII, wydając specjalną encyklikę, w której stawia św. Jana Vianney‘a za wzór wszystkim kapłanom.
Uczcił go głośny biograf G. Hunnermann - autor życiorysu świętego Piusa X i Ojca Damiana - przez wydanie nowej biografii p.t. „Der Heilige und sein Dämon“, przetłumaczonej już na 14 języków świata.
Uczciła go przede wszystkim katolicka Francja, którą biedny Proboszcz z Ars tak wsławił w zeszłym stuleciu. 1 maja Kard. Gerlier w imieniu Ojca św. dokonał aktu koronacji obrazu Matki Bożej w Ars. Arcybiskup Karelia - nuncjusz apostolski otworzył uroczystości jubileuszowe, przypadające na 2, 3 i 4 sierpnia, a w dniach od 22 do 24 września odbyły się dni kapłańskie pod przewodnictwem kardynała Gerlier.
To wszystko dowodzi, jak bardzo aktualną na dzisiejsze czasy jest postać św. Jana Vianney.
Ideą przewodnią całego jego życia kapłańskiego była walka ze złem, walka z szatanem. Tajemnicą jego siły w tej walce było ścisłe zjednoczenie z Bogiem. Zdumiewającym jest u niego to, że mimo wyczerpującego trybu życia nie traci nigdy wewnętrznego spokoju, nie [s. 1] zaprzepaszcza łączności z Bogiem. Najbliżsi z jego otoczenia mówili o nim, „że jego osoba tchnęła wewnętrznym spokojem”.
Nie sądźmy, by dzisiaj moc szatana zmalała. Przeciwnie, moc ciemności przybiera na sile. Wiara słabnie nie tylko w świecie i w duszach wiernych, ale także w nas kapłanach. A dzieje się to wskutek rozpraszającego trybu życia, wskutek przyjemności, jakie ze sobą niesie postęp techniczny. Coraz trudniej jest żyć duchem wiary. A mimo wszystko, głęboka wiara jest istotną sprawą w życiu kapłańskim, bo ona jedynie rodzi owocne duszpasterstwo. Oto, co nam głosi nasz Patron - św. Jan Vianney.
Co święty Proboszcz ma nam jeszcze do powiedzenia?
Że duszpasterstwo indywidualne jest Alfą i Omegą naszej pracy kapłańskiej. Jeden z wybitnych duszpasterzy austriackich Ks. Dr Jantsch zastanawiając się nad powodzeniem pracy duszpasterskiej św. Jana Vianney’a, tymi trafnymi słowy kończy swe refleksje: „Wtedy tylko odmienimy społeczeństwo i otoczenie, gdy pozyskamy poszczególnych dusze. Duszpasterstwo zwyczajne ze swymi tysiącznymi odmianami winno być ciągle duszą naszej pracy. A więc Msza św. kazania i spowiedź na pierwszym miejscu”.
A gdy zapytano Ks. Biskupa Ancel, co by uczynił Proboszcz z Ars gdyby po raz drugi przybył na świat, odpowiedział: „Co by uczynił? Prosta rzecz - żyłby dokładnie tak samo, jak przed stu laty. Przygotowywałby swoje kazania i nauki katechizmowe Odwiedzał by swoich parafian i słuchał by spowiedzi św. Krótko mówiąc, żyłby świątobliwie i w ten sposób z parafii spoganiałej uczyniłby parafię chrześcijańską”.
Takie są wskazania Patrona duszpasterzy. Idźmy do naszych zajęć duszpasterskich i postępujmy podobnie.
Puszczykowo, 23 września 1959
X. Ignacy Posadzy T.Chr. [s. 2]
Druk: „Biuletyn Towarzystwa Chrystusowego d. W.” 9/10(1959), s. 1-2,
Archiwum Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu, syg. KR II,3.