Czcigodny Sługa Boży ks. Ignacy Posadzy
(1898-1984)Współzałożyciel
i długoletni Przełożony Generalny Towarzystwa Chrystusowego;
Założyciel Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Chrystusa Króla; pisarz; podróżnik
t. IV
64. List okrężny
In Christo Jesu.
Carissimi!
Odpłynął do wieczności stary rok. Zegnaliśmy go pokutnym Miserere i wdzięcznym radosnym „Te Deum". Z ufnością wchodzimy w tajemniczy rok1952. lten rok przybliży nas do wiecznego przeznaczenia, l w tym roku przed nami stoją wielkie zadania. Trzeba samemu postąpić na drodze doskonałości. Trzeba wśród innych nadal szerzyć i umacniać Królestwo Pokoju, Miłości i Prawdy.
Na nowy rok
Potrzeba nam i na ten nowy rok świadomego kapłaństwa i pełnej zakonności, by innym dać pełnię życia religijnego, l w tym roku na nas kapłanów i zakonników ludzie zwracać będą swe oczy, jako na „ostatnią deskę ratunku wśród szalejącej burzy dziejowej". Od nas oczekiwać będą słowa zachęty i pociechy. Nasze życie z wiary i miłości będzie im natchnieniem. Nasze bezgraniczne ukochanie sprawy Bożej i żądza ofiary z siebie, będą im wytyczną i drogowskazem.
W spełnieniu tych zadań całą nadzieję pokładamy w Chrystusie, Panu i Wodzu naszym, In Christo Jesu - w Chrystusie Jezusie". Oto zawołanie najczęściej powtarzane w Nowym Testamencie. Spotykamy je 164 razy u św. Pawła i 24 razy u św. Jana. Z tym zawołaniem na ustach przekraczamy próg naszego okresu czasu. Chrystus będzie nam wszystkim - słońcem, wzorem i pomocą.
Wszystko w Chrystusie
Bądźmy przekonani, że bez Chrystusa bylibyśmy bezsilni, ale i że w Nim wszystko posiadamy i wszystko możemy. Chrystus doświadczył wszystkich słabości ludzkich prócz grzechu - mówi św. Paweł - po to, by umiał współczuć z nami. Św. Paweł dodaje wyraźnie, że Chrystus zachowuje swoje współczucie i w chwale swojej. Stąd taki wyciąga wniosek: „Zbliżmy się z ufnością do tronu Tego, który jest źródłem łaski, bo jeśli się z ufnością zbliżymy, dostąpimy miłosierdzia" (Hbr 4,16-18).
W Chrystusie wszystko możemy. „Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia" (Flp 4,13). Nie będzie więc przeszkody, której by nie można usunąć. Nie będzie takich trudności, których by nie można przezwyciężyć. Nie będzie też takich pokus, którym by nie można się przeciwstawić w oparciu o łaskę Chrystusową. Chrystus na to tylko czekać będzie, by nas wesprzeć. Triumfem Chrystusa jest dźwigać słabych. „Niechaj ci wystarczy łaska moja, bo moc w słabości okazuje się doskonałą" (2Kor 12,9).
Chrystus więc będzie naszym wszystkim. Do naszej dyspozycji stoją wszystkie skarby, nabyte przez Chrystusa. Przez Niego otrzymamy wszystko, co będzie potrzebne do własnego uświęcenia i zbawienia dusz.
Chrystus Słońcem naszym
Nie trwóżmy się na myśl czy jasne, czy ponure będą dni nowego roku. Cały rok spędzimy w orbicie blasków Słońca-Chrystusa. W Jego blaskach kąpać się będzie dusza nasza. Jego promienie dobra przenikną do najgłębszych tajników duszy. Z tabernakulum Słońce to rozlewać będzie na nas swoje promienie. Serce nasze bić będzie, ożywione promieniami Słońca-Eucharystii.
Z Chrystusem każdy nasz dzień będzie jasnym dniem słonecznym. Dla nas, którzy w Chrystusa wierzymy, kochamy Go, służymy Mu, w każdy dzień nowego roku będzie jasno, radośnie i wesoło. Tegoroczna nasza wędrówka ziemska odbywać się będzie w pełni światła Bożego. Nasze myśli i czyny będą ciągłym spoglądaniem ku Słońcu-Chrystusowi. Każda nasza modlitwa będzie hymnem pochwalnym wyśpiewanym przez natchnionych pieśniarzy Bożej wiosny. Nie zmęczą nas nigdy radosne, dziękczynne hymny na cześć Chrystusa Słońca-Sprawiedliwości. Na każdy dzień z nową radością i z nową wiarą witać będziemy jaśniejące Słońce -Chrystusa.
Idąc za Słońcem-Chrystusem, odrzucać będziemy wszystko co jest ciemnością i brudem ziemskim. Odrzucimy od siebie ciemne mgły zniechęcenia i wątpliwości. Odpędzać będziemy ciemne chmury namiętności, zasłaniające jasność przedwiecznego Słońca.
Chrystus - wzór świętości
Kiedy czytamy Listy św. Pawła, zdumiewa nas niezwykła siła, z jaką mówi o Chrystusie. Ustawicznie wraca do Jego osoby. Tak zawsze pełen jest Chrystusa, bo Chrystus stał się życiem jego. „Dla mnie żyć jest Chrystus" (Flp 1,21).
l my w tym roku pragniemy odtworzyć w sobie życie Jezusa Chrystusa: „Żyję już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus" (Ga 2,20). l w tym roku Bóg wytyczył nam „abyśmy się stali podobni do obrazu Syna Jego" (Rz 6,29). Chrystus to wzór świętości, który nam wiara ukazuje. Przypatrywać się będziemy temu wzorowi z wiarą. Ta wiara Go uczyni nam obecnym, a okiem wiary ujrzymy Go tak, jak Go widzieli współcześni. Wpatrywać się będziemy w Niego spojrzeniem pełnym miłości, by uchwycić i najdrobniejsze rysy tego wzoru i odtworzyć je we własnym życiu. Do tego nawołuje nas św. Paweł, kiedy przykazuje nam „kształtować Chrystusa w sobie, przyoblec się w Chrystusa, nosić w sobie Jego podobieństwo" (Ga 4,19). Dlatego wszystkie nasze myśli, pragnienia i czyny rozwijać się będą na wzór myśli, pragnień, uczuć Chrystusa: „Albowiem to w sobie czujcie co i w Chrystusie Jezusie" (Flp 2,5).
Zbliżać się będziemy na każdy dzień tego roku do Chrystusa. Będziemy spoglądać w Jego oblicze uwielbione. Wsłuchiwać się będziemy w bicie Jego Serca. W promieniach Jego Bóstwa będziemy wzmacniać naszą wiarę, ożywiać naszą miłość, utwierdzać się w wiernej służbie dla Niego.
Christus annuntietur
Ostatnia KG zatwierdziła hasło Towarzystwa Dummodo Christus annuntietur. - Byle tylko Chrystus był sławiony.
To hasło mówi nam, że każda myśl, każde słowo, każdy czyn chrystusowca, winny mieć na względzie to, by Chrystus przez nie był głoszony, a przez to więcej znany i sławiony.
Jest to hasło wypowiedziane słowami Apostoła Narodów w Liście do Filipian. To hasło, niby surma bojowa przygrywało mu w czasie jego prac apostolskich. Ono było przyczyną sprawczą jego wielkich osiągnięć w szerzeniu Królestwa Bożego na ziemi.
Dummodo Christus annuntietur - rozbrzmiewa dziś na ustach naszych w pierwszym dniu nowego roku. Ono ożywiać nas będzie na każdy dzień. Ono będzie nam zachętą do wszystkich ofiar i wysiłków. Nic dla siebie, wszystko dla Chrystusa. „Nie nam, Panie, nie nam, lecz Imieniowi Twemu daj chwałę".
W tym roku niebo i piekło będą wpatrzone w nas. Śledzić będą każde poruszenie naszego serca. Wsłuchiwać się będą, czy to serce bić będzie dla Chrystusa, czy też dla Jego wroga, księcia ciemności.
Jeżeli więc nasze czynności spełniać będziemy „byle Chrystus wsławiony", sprawimy Mu serdeczną radość, l ujrzymy Go, jak się nachyli ku swoim wybrańcom, by im wdzięczność okazać Boską.
Życzenia noworoczne
Starym zwyczajem składamy Towarzystwu oraz wszystkim chrystusowcom szczere, z serca płynące życzenia. Niech nowy rok będzie nam rokiem szczęśliwym i błogosławionym. Niech ten dwudziesty rok od założenia Towarzystwa będzie rokiem nowych osiągnięć w dziedzinie życia wewnętrznego i w pracach apostolskich. Niech światłość tryskająca ze żłóbka Bożej Dzieciny przepromieni dusze nasze. Niech pogłębienie ideowego nurtu Towarzystwa oraz ukochanie jego ideałów, niby jasność gwiazdy betlejemskiej świecą nam na drogach naszych posłannictw.
Niech Boża Dziecina błogosławi wszystkim naszym planom i zamiarom. Niech nas umacnia w pokusach i nawałnościach tego życia.
Ludzie i w tym roku stawiać będą na ludzi i od ludzi pomocy wyczekiwać będą. My i w tym roku stawiamy tylko na Chrystusa. Tylko z Jego pomocą osiągniemy wszystko. Wszystko in Christo Jesu - w Chrystusie Jezusie.
Z serdecznym pozdrowieniem i błogosławieństwem
(-) ks. I. Posadzy TChr
Poznań, dnia 1 stycznia 1952 r.
Druk: LO IV, s. 19-23.