Czcigodny Sługa Boży ks. Ignacy Posadzy
(1898-1984)Współzałożyciel
i długoletni Przełożony Generalny Towarzystwa Chrystusowego;
Założyciel Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Chrystusa Króla; pisarz; podróżnik
Artykuły
ks. Edward Szymanek TChr
W Domu Głównym.
Modlitwy i czuwanie przy trumnie Współzałożyciela trwały, nieprzerwanie całą noc. Chrystusowcy i Siostry Misjonarki, Przyjaciele i Znajomi przychodzili wzywani potrzebą serca i zachętą ks. generała Edwarda Szymanka „na to posłuchanie w cztery oczy już całkiem inne, już bez słów, już nawet bez tego serdecznego uśmiechu Kochanego Ojca, już bez tych ramion szeroko wyciągniętych”. „Ojcze, mów, przemawiaj po swojemu, indywidualnie, do nas wszystkich: tak do tych, z którymi rozpoczynałeś idyllą potulicką, jak i do tych, z którymi budowałeś Poznań - ten dom”.
Na wieść o śmierci ks. Ignacego Posadzego - Przełożony Generalny Towarzystwa Chrystusowego zwrócił się z odezwą do podwładnych. Oto fragmenty tej wypowiedzi: „Jeszcze żywo słyszę wypowiedzi! Ojca, powtarzane od szeregu miesięcy, gdy już znacznie gorzej się poczuł: «Niech się dzieje wola Boża!», «Wszystko jest łaską Pana. Wszystkie cierpienia ofiaruję za Towarzystwo». A słowa testamentalne, które wypowiedział do Towarzystwa, gdy klęczałem przy Nim w sobotę, trzy dni przed śmiercią, gdy błogosławił całemu Zgromadzeniu, były te: «Niech Towarzystwo nadal pielęgnuje nabożeństwo do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Niech nadal rozwija nabożeństwo do Matki Najświętszej. Niech członkowie Towarzystwa odznaczają się świętością (...)». Był Człowiekiem głębokiej kultury ducha. Nie wiem, czy było w Nim więcej wrodzonej subtelności, czy też owocu serdecznego kontaktu z Bożym Sercem i Niepokalanym Sercem Matki Najświętszej. Z pewnością było jedno i drugie (...)”.
W kontekście wielkiej kultury ducha i pokory należy też odczytać Jego słowa spisane w testamencie: „W imię Trójcy Przenajświętszej - Ojca, Syna i Ducha Świętego. Na wypadek mojej śmierci postanawiam, co następuje, wszystko co posiadam, zwracam Towarzystwu Chrystusowemu dla Wychodźców. Wszak wszystkie rzeczy otrzymałem z dobroci i łaski Matki - Towarzystwa do użytku. Wszystko co w przyszłości tytułem spadku lub z innego tytułu otrzymam, przekazuję również na rzecz Towarzystwa Chrystusowego dla Wychodźców. Proszę księdza Ekonoma Generalnego Towarzystwa, by był wykonawcą mej własnej woli. Polecam duszę swoją grzeszną i bardzo niedoskonałą modlitwom całej naszej rodziny zakonnej. Boże, bądź miłościwy mnie grzesznemu! Ks. Ignacy Posadzy TChr, Puszczykowo, dnia 27 grudnia 1962 r.P”.
Był Człowiekiem wiary. Człowiekiem optymizmu. Wielkich nadziei. Człowiekiem, który umiał cieszyć się każdym dobrem dostrzeżonym w swoim synu duchownym, w całym Towarzystwie. Potrafił to dobro zobaczyć i je podkreślić. (...) Był Ojcem kochającym całą duszą i sercem, i siłą Towarzystwo. O nim myślał, interesował się poszczególnymi etapami jego rozwoju i pracy, o nim marzył, z niego był dumny. Z powodu Towarzystwa, jego członków miał - jak zwykł mówić - pyszne myśli. (...)
Z związku z miłością do Towarzystwa miłość do pierwszego Ojca, kard Augusta Hlonda, Założyciela. Jak bardzo radowało Ojca to, że są ludzie w Towarzystwie i poza nim, którzy otaczają wielką czcią postać Kardynała. (...)
Kochany Ojcze! Składamy Twoje szczątki w objęcia matki-ziemi. Stanąłeś na czele naszych Współbraci, którzy wcześniej stali się mieszkańcami nieba. (...) Niech Boże miłosierdzie, które wielbić będziesz przez całą wieczność, sprawi, aby całe Towarzystwo, po spełnieniu swej ziemskiej misji w Kościele Chrystusowym, skupiło się wokół Ciebie i wokół kardynała Augusta, i wokół Współbraci, których życie było dla nas wielkim zbudowaniem. Niech Pani Jasnogórska, Królowa Towarzystwa Chrystusowego przygarnie Ciebie i tych, dla których jesteś Ojcem. Niech swym Niepokalanym Sercem Matki ogarnie nas wszystkich. Żyj, Ojcze, pełnią pokoju i życia. Żyj w nas i ze swoją wstawienniczą miłością idź po drogach naszego życia i posłannictwa.
Druk: "Msza Święta" 7-8(1984), s. 156-157.