ks. Florian Berlik
(1909-1982)Przełożony Generalny Towarzystwa Chrystusowego
w latach 1968-1969;
celebrans pierwszej Mszy św. w powojennym Szczecinie
Wspomnienia - artykuły
brat Ludwik SChr
Pogodna śmierć.
Dwa tygodnie przed śmiercią ks. Floriana zostałem poproszony do pomocy w czuwaniach nad nim na zmianę - raz w dzień, raz w nocy. Ks. Florian był podczas swej choroby zawsze bardzo cierpliwy i pogodny, a nawet radosny. Oczywiście wiedział, że jego stan jest beznadziejny. Kiedy z okazji wizytacji parafialnej odwiedził go ks. Arcybiskup Jerzy Stroba i życzył mu poprawy, uśmiechnął się i rozkładając ręce powiedział: „Tu już nie maco, bo to przecież rak”. W chwilach, kiedy może mu bóle mniej dokuczały, interesował się żywo sprawami Kościoła i Towarzystwa.Czytałem mu Osservatore Romano, Rycerza Niepokalanej, a nawet broszurkę o Matce Bożej z Lichenia.
Ostatnie pięć dni tzn. od niedzieli 10 października 1982 r. okazały się jego drogą krzyżową, na której miał wypić kielich cierpienia do ostatniej kropli w wypełnieniu woli Bożej, jak o tym często wspominał. Ogarnęła go w tych dniach wielka niemoc. Największe cierpienia przyszły w czwartek, dzień przed śmiercią. Ostatnie słowa jakie wtedy jeszcze wymówić potrafił były: trzykrotne „Boże mój” i trzykrotne „Matko moja”, dodając po raz czwarty „Matko moja ... Boża”. Po północy około godziny 2-giej nastąpiła agonia.
Przyspieszony oddech wskazywał na zbliżający się koniec. Wówczas zapaliłem gromnicę i wręczyłem mu do ręki, trzymając ją razem z nim. W tym momencie otwarł oczy i lekkim skinieniem głowy zdawał się mówić: ”Dziękuję”. W tej samej chwili oddał cicho swego ducha Bogu, przy towarzyszących modlitwach obecnych księży.
- Przyjmij Go Panie do siebie i daj Mu obfite odkupienie.
Druk: Współtwórca ducha potulickiego, red. B. Nadolski, Poznań 1983, s. 95-96.