W dzisiejszych czasach wytworzył się jakiś niesamowity pęd poznawania obcych krajów i ludzi. Jak te wędrowne ptaki przebiegają turyści lądy i morza, by jak najwięcej zobaczyć i nowe wchłaniać w siebie wrażenia. Z powodu ułatwionej komunikacji dziś nawet daleka Południowa Ameryka swoim egzotyzmem przyciąga nieprzeparcie coraz liczniejsze rzesze obieżyświatów czy globtroterów. I słusznie. Wszak inny to zupełnie świat, kędy rozbrzmiewa śpiew bajkowo upierzonych ptasząt, gdzie odwieczne bory wdzięczą się nieopisaną krasą, gdzie ludzie zawsze roześmiani, gdzie w cieniu palm i pinjorów pachnie czar wiekuistej wiosny.

Towarzystwo w latach 1932-1939.
Dzieje Towarzystwa od 1932 do 1939 r. to okres wielkiego zewnętrznego rozwoju. Już liczne zgłoszenia do obu nowicjatów w roku 1932 były zapowiedzią, że idea nowego Zgromadzenia spotkała się z prawdziwą sympatią w kraju i na Wychodźstwie.

Carissimi!
Posyłam trochę impresji z podróży do Szwecji. 22 maja, godzina 2.40 pociąg pospieszny Warszawa - Berlin - Paryż opuszcza ukochany Poznań. Na stacji granicznej Kunowice rewizja celno-paszportowa. Sympatyczny urzędnik celny dziwi się, że tylko z teczką wybieram się za granicę. Pół godziny później pociąg wtacza się na długi most na Odrze.

Doniosłym wydarzeniem dla Towarzystwa była niedziela 20 kwietnia br. z rąk J.E. X. Arcybiskupa Metropolity Dr Baraniaka 23 diakonów otrzymało święcenia kapłańskie. Tym samym kapłańskie szeregi Towarzystwa powiększyły się o 23-ch nowych „towarzyszy broni”. Po dniach prymicyjnych uniesień młodzi kapłani stawiać będą swe pierwsze kroki w pracy duszpasterskiej u boku swych starszych konfratrów.

W dniu 22 października przypada dziesiąta rocznica śmierci Kardynała Augusta Hlonda. W dniu tym cała Polska wraz z wielomilionową rzeszą wychodźców polskich przywiedzie sobie na pamięć jego świetlaną postać. W szczególniejszy jednak sposób wszyscy Chrystusowcy uczczą w tym dniu swego ukochanego Założyciela.

Rok 1959 jest rokiem jubileuszowym Proboszcza z Ars. 4 sierpnia 1859 r. zmarł Ks. Jan Maria Vianney. Był to człowiek i kapłan niezwykły, który zagubił swe imię w ogromie swej działalności. Duchem poświęcenia i umartwienia zadziwił on cały świat. Toteż już za życia uważano go powszechnie za świętego.

Fascynującą jest zawsze osoba Chrystusa Króla. Fascynującą zwłaszcza z królewską koroną na głowie.
Dziś Chrystus-Król w Swej Królewskiej godności odbywa swój pochód triumfalny przez cały świat. Dziś świat katolicki składa hołd swemu Boskiemu Królowi. Miliony serc, tysiące sztandarów pochylają się u stóp tego, który jest Królem królów i natchnieniem narodów. Im więcej zły duch naciera na Królestwo Chrystusowe, tym więcej żołnierze Chrystusowi skupiają się wokoło osoby swego Króla. Tworze jeden zwarty, stalowy front w obronie Jego Królestwa.

Carissimi!
Poranek nowego roku budzi w naszych sercach sprzeczne uczucia. Czujemy się jak ten wygnaniec, który stanął na obcej ziemi. Ogląda się na wszystkie strony niepewnie, nieufnie. Może ziemia ojczysta okazała się mu matką biedną i surową. A jednak tęsknie ją wspomina. Łza ciśnie mu się do oka na myśl, że już nigdy do niej nie wróci. Podobne uczucia nurtują nas, kiedy stoimy u progu nowego roku i nowego dziesięciolecia.

Carissimi!
Wielkanoc. Jakże trafnie określamy tym mianem Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego. To jakby echo wielkosobotniego „Exultet”: „O vere beata nox... O prawdziwie błogosławiona Noc, która jedna była godna poznać czas i godzinę, kiedy Chrystus z martwych powstał”.