Ks. Kardynał August Hlond urodził się 5 lipca 1881 r. w Brzęczkowicach na Górnym Śląsku. Ojciec jego był niższym pracownikiem kolejowym. Oczarowany postacią Ks. Bosko, w wieku lat 12 udaje się do Turynu, by pójść w ślady Apostoła Młodzieży. Ukończywszy 16 lat składa śluby zakonne w Foglizzo. W Rzymie na Gregorianum zdobywa doktorat z filozofii. W roku 1900 wraca do kraju i pracuje w Zakładzie Salezjańskim w Oświęcimiu. Równocześnie studiuje teologię. Święcenia kapłańskie otrzymuje 23 września 1905 r. w Krakowie.

Wielkie przemiany społeczno-polityczne i demograficzno-gospodarcze XIX i XX wieku spowodowały prawdziwą wędrówkę ludów i zmieniły na całym globie dotychczasowe oblicze życia ludzkiego. Fala emigracyjna w ciągu ostatnich stu lat aż do drugiej wojny światowej osiągnęła łączną liczbę 80 milionów osób. W okresie ośmiu lat po zakończeniu drugiej wojny ten prąd emigracyjny objął około 10 milionów osób.

III. OKRES 1945-1956
W historii narodów, a często i w historii zgromadzeń zakonnych, panuje ruch falisty. Po okresach ciężkich doświadczeń następują okresy świetlane. Tak też było z Towarzystwem.

Kościół w Polsce, jak również Polonia zagraniczna nadały 25-tej rocznicy śmierci kardynała Augusta Hlonda specjalny charakter. Odbyły się nabożeństwa żałobne, wygłoszono liczne przemówienia poświęcone zmarłemu Prymasowi Polski. Odbyły się akademie, upamiętniające postać wielkiego, przedwcześnie zgasłego Księcia Kościoła. Pisma katolickie w Polsce i za granicą zamieściły artykuły na jego temat.

cd.
Skrupulatnie zachowuje ustawy zakonne swego zgromadzenia, a później jako przełożony pilnuje, by ich sumiennie przestrzegano. Uważa bowiem, że ustawy stanowią kodeks życia zakonnego i że „należy je z religijną czcią rozważać i w najdrobniejszych szczegółach sumiennie zachowywać”. Z wielką czcią i religijnym posłuszeństwem odnosi się do Ojca św. i jego przedstawicieli. Ta synowska cześć dla Ojca św. młodego prowincjała salezjańskiego w Wiedniu, uderzyła niejednokrotnie [s. 296] nuncjusza Achillesa Ratti’ego, późniejszego Piusa XI, kiedy go odwiedzał w Wiedniu.

Był czerwiec 1936 roku. W Arcybiskupim Seminariom Duchownym w Poznaniu, w którym od roku 1935 mieszkali i studiowali nasi klerycy, panował wyjątkowy ścisk. Wielka ilość powołań sprawiła, że w Seminarium znajdowało się ponad 200 kleryków diecezjalnych. W związku z tym Ks. Rektor oświadczył nam, że dla kleryków Towarzystwa, od przyszłego roku akademickiego trzeba będzie szukać własnego pomieszczenia. Niestety, takiego pomieszczenia w Poznaniu nie było. Wprawdzie klerycy mogliby na razie zamieszkać w domu Towarzystwa w Puszczykowie, skąd dojeżdżali by na studia do Poznania. Jednak na dalszą metę takie rozwiązanie nie było do przyjęcia.

Na ścianie kościoła Pana Jezusa w Poznaniu od strony ulicy Kramarskiej widać tablicę z napisem: „Przy tym kościele mieszkał i działał jako rektor od 1922 do 1941 roku Ks. Nikodem Cieszyński, kaznodzieja, literat, redaktor «Roczników Katolickich». Urodzony 3 IX 1886 roku. Zginął 23 IX 1942 r. w więzieniu w Rawiczu za Wiarę i Ojczyznę”. Te krótkie słowa streszczają bogate dzieje życia jednego z najbardziej zasłużonych kapłanów wielkopolskich.

Towarzystwo Chrystusowe dla Polonii Zagranicznej obchodzi jubileusz pięćdziesięciolecia swego istnienia. Jest to okazja, by podziękować Bogu za ogrom łask, które spłynęły na Towarzystwo na przestrzeni tego okresu. Był dzień 23 sierpnia 1932 roku. Z błogosławieństwem Ojca Świętego Piusa XI i naszego Założyciela wraz z trzema kandydatami udaliśmy się do Potulic. Tu miała powstać siedziba naszego Zgromadzenia.