W cieniu duńskiej bandery - Lukulusowa uczta - Kapitalni towarzysze - Szmaragdowym szlakiem - Polska pieśń - Za chlebem.

Zwiastuny burzy - Pilzner lekarstwem - Na rozhukanej fali - Brzegi Bornholmu - Z wdzięcznym sercem.

U celu - Ateny i Paryż Północy - Królewskie przybytki - Duch Thorvaldsena - Bajka z tysiąca i jednej nocy - Boże sprawy - Szarańcza XX w. - Godny przedstawiciel Polski - Duńscy przyjaciele.

Riwiera Północy - U grobu Hamleta - Wersal duński - W chłopskiej zagrodzie - Muzeum kultury wsi - Tajemnica Danji.

Wyższa pozycja w budżecie narodowościowym - Na obcym zagonie - Uciułane grosze - Polska oświata - Siła organizacji - Hufce i drużyny - Wodzów niema!

Życie organizacyjne jest dość utrudnione wskutek rozproszenia uchodźców po całym kraju. Do 1912 r. istniało kilka stowarzyszeń robotniczych jak np. „Związek Katolicki Robotników w Kopenhadze” oraz „Polski Komitet szkolny i zapomogowy w Nykobiny”.

Wyjechawszy 8 lipca 1927 r. „Helouan’em” z Tryjestu, przesiadłem w Aleksandji na inny statek, by się udać już do Ziemi św. Zatrzymujemy się w Port Said. W mieście gwarno, Francuzi czynią przygotowania do święta narodowego, girlandy porozwieszane na słupach latarni. W tysiącach powiewa dumna „trykolora”. Nazajutrz zbliżamy się ku świętym wybrzeżom. Ziemia święta! Ziemia Patrjarchów i Proroków! Ziemia co słyszała psalmy Dawidowe, co widziała Boga chodzącego po ziemi. Za chwilę po niej stąpać będę w świętem uniesieniu, pójdę drogami, któremi chadzał Syn Boży, z tych samych źródeł pić będę wodę „żywą” co On. Będę klękał na miejscach świętych, kędy dokonały się wielkie tajemnice Boże.

Syjonizm - Kolonizacja. - Szkolnictwo. - Stosunek do ludności arabskiej. - Stosunek do Watykanu. - Widoki na przyszłość. - Trzy wyznania: islam, judaizm, chrześcijaństwo.

Minął Zaduszny Dzień. Cmentarze nasze rozjarzyły się blaskiem jakimś niesamowitym. Z osłon ciemności wychynęła łuna i przebiwszy gruby otok mrocznej śrężogi uderzyła w niebo jesienne. I wraz z jasnością tą tajemną, popłynęły modły przed Boży tron. Modły gorące za tych, co byli sercu naszemu drodzy, co żyli z nami pospołu i z nami się radowali, a teraz snem spoczywają wiecznym pod darniną, pod zieloną.